Λεσβιακός φεμινισμός

Ο λεσβιακός φεμινισμός είναι φεμινιστική ιδεολογία, περισσότερο δημοφιλής στη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, που υποστηρίζει την άποψη πως ο λεσβιασμός είναι η λογική κατάληξη του φεμινισμού. Αν και πολλοί δυσφημιστές του φεμινισμού έχουν κάνει τον ίδιο ισχυρισμό για να μειώσουν τον φεμινισμό, οι λεσβιακοί φεμινιστές αντιθέτως τον υποστήριξαν για να προωθήσουν τον λεσβιασμό.
Είναι σημαντικό να μην γίνει σύγχυση μεταξύ όλων των λεσβιών που είναι φεμινίστριες και των λεσβιακών φεμινιστών. Το να είσαι λεσβιακός φεμινιστής σημαίνει να είσαι οπαδός μιας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογίας με την οποία δεν συμφωνούν όλες οι λεσβίες που είναι φεμινίστριες.
Womanpower logo.svgΤο σημαντικότερο αξίωμα του λεσβιακού φεμινισμού είναι πως όλες οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να γίνουν λεσβίες με σκοπό να επενδύσουν την πλειονότητα της ενεργειάς τους στην παροχή αγάπης και υποστήριξης στις γυναίκες. Οι λεσβιακοί φεμινιστές υποστηρίζουν πως το να συνεχίσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες σημαίνει να παραμείνουν παγιδευμένες στο καταπιεστικό ετεροφυλοφιλικό πρότυπο στο οποίο οι μεροληπτικοί εργατικοί νόμοι που εμποδίζουν τις γυναίκες να κερδίσουν όσα οι αρσενικοί σύντροφοί τους ή ακόμα και να πληρώσουν το κόστος μιας καλής ποιότητας και πλήρους απασχόλησησης υπηρεσίας φύλαξης των παιδιών τους χρησιμοποιούνται για να πιέσουν τις παντρεμένες γυναίκες να παρατήσουν τις καριέρες τους και να γίνουν νοικοκυρές εξαρτώμενες οικονομικά από τους άντρες τους. Ακόμη και αμφιφυλόφιλες γυναίκες σε σεξουαλικές σχέσεις με αρσενικούς συντρόφους ενθαρρύνονται από τον λεσβιακό φεμινισμό να αφήσουν τους αρσενικούς συντρόφους τους και να έχουν σεξουαλικές σχέσεις αποκλειστικά με γυναίκες.
Οι λεσβίες φεμινίστριες δεν θεωρούν πως όλες οι λεσβίες έχουν συνειδητά επιλέξει να γίνουν λεσβίες για φεμινιστικούς λόγους. Ωστόσο, οι λεσβίες φεμινίστριες έχουν παραδοσιακά υποστηρίξει πως όλες οι λεσβίες έχουν τουλάχιστον υποσυνείδητα αισθανθεί έλξη προς τις γυναίκες παρά προς τους άντρες εξαιτίας της επιθυμίας τους για ισότητα στις σεξουαλικές στους σχέσεις.
Αν η ίδρυση του λεσβιακού φεμινιστικού κινήματος θα έπρεπε να σημειωθεί σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, αυτή η στιγμή πιθανόν να ήταν τον Μάιο του 1970 όταν οι Ριζοσπαστικές λεσβίες (Radicalesbians), μια ακτιβίστικη ομάδα 20 λεσβίων με αρχηγό από την λεσβία συγγραφέα Rita Mae Brown, κατέλαβαν (απρόσκλητες) μια διάσκεψη στη Νέα Υόρκη γνωστή ως το Συνέδριο για την Ένωση των Γυναικών (Congress to Unite Women), ανέβηκαν στην εξέδρα φορώντας μπλούζες που ανέγραφαν τις λέξεις “Λιλά Απειλή” (“Lavender Menace”), απαίτησαν το μικρόφωνο, και διάβασαν σε περίπου 400 φεμινίστριες το δοκίμιό τους The Woman-Identified Woman, το οποίο έθετε τις βασικές αρχές του λεσβιακού φεμινιστικού κινήματος.
Εξαιτίας της εστίασής του στην ανάγκη για ισότητα στις σεξουαλικές σχέσεις, ο λεσβιακός φεμινισμός έχει παραδοσιακά συνδεθεί με την αντίθεση σε κάθε μορφή σαδο-μαζοχισμού. Αντιτίθεται επίσης σε κάθε μορφή εγχείρισης αλλαγής φύλου, για τους ίδιους λόγους που ο φεμινισμός γενικά είναι παραδοσιακά αντίθετος σε αισθητικές επεμβάσεις όπως τα εμφυτεύματα στήθους που γίνονται για την προσέγγιση στο θεωρούμενο ως "τέλειο θελκτικό γυναικείο κορμί". Ο φεμινισμός (με την εξαίρεση ορισμένων πρόσφατων κλάδων του, όπως ο τρανσφεμινισμός) παραδοσιακά αποθαρρύνει την καλλιέργεια και τη χρήση της μιζέριας για το μη-τέλειο σώμα, ως ένα πρόβλημα του σώματος που χρειάζεται διόρθωση και υποστηρίζει ότι αντίθετα, πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που μας πιέζει να αισθανόμαστε δυστυχισμένοι με το σώμα μας.



Διάσημες λεσβίες φεμινίστριες

  • Rita Mae Brown
  • Judy Grahn
  • Susan Griffin
  • Audre Lorde
  • Robin Morgan
  • Adrienne Rich

Ο πρώτος λεσβιακός γάμος σε στρατιωτική σχολή!

Στο παρεκκλήσι της φημισμένης στρατιωτικής ακαδημίας του "West Point" πραγματοποιήθηκε ο πρώτος λεσβιακός γάμος, σπάζοντας τα ταμπού και τις προκαταλήψεις δεκαετιών...
Ο πρώτος λεσβιακός γάμος σε στρατιωτική σχολή!
Το αγαπημένο ζευγάρι ήταν η 53χρονη Μπρέντα Σου Φούλτον που νυμφεύτηκε την 52χρονη Πενέλοπε Ντάρα Γκνέσιν .
Και οι δύο γυναίκες είναι αγωνίστριες των δικαιωμάτων των oμοφυλόφιλων ζευγαριών, που έχουν δώσει μάχες στο παρελθόν με τη συντηρητική στρατιωτική πειθαρχία.
Οι δυο γυναίκες διατηρούσαν σχέση επί 17 ολόκληρα χρόνια και πλέον άνοιξαν τον δρόμο στους γάμους και άλλων ομοφυλόφιλων ζευγαριών στην αναγνωρισμένου κύρους στρατιωτική σχολή της Νέας Υόρκης.

Ο λεσβιακός έρωτας στην τέχνη


gustavecourbet
Σας προτείνω να διαβάσετε αυτήν εδώ τη συνέντευξη με το γάλλο ιστορικό της τέχνης και συγγραφέα Τόμας Σλέσερ σχετικά με τις αναπαραστάσεις του λεσβιακού ερωτισμού στην ιστορία των εικαστικών τεχνών.
Από πότε υπήρξε πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες η γυναικεία ομοφυλοφιλία;
Από το 16ο αιώνα αρχίζουμε να βλέπουμε λεσβιακές αναπαραστάσεις στις εικαστικές τέχνες. Οι καλλιτέχνες της εποχής ήταν όμως αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν προφάσεις ώστε να γίνουν οι πίνακές τους αποδεκτοί και να δημιουργήσουν μια απόσταση ανάμεσα στα έργα τους και την πραγματικότητα, αφού η ομοφυλοφιλία ήταν απαγορευμένο θέμα. Μια τέτοια πρόφαση ήταν μέχρι το 18ο αιώνα ο μύθος του Δία και της Καλλιστώς σύμφωνα με τον οποίο ο Δίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα προκειμένου να αποπλανήσει την Καλλιστώ. Θα πρέπει να περιμένουμε τα τέλη του 19ου αιώνα για να γίνει η γυναικεία ομοφυλοφιλία θέμα από μόνη της, όπως στον πίνακα "Ο Ύπνος" του Γκιστάβ Κουρμπέ (φωτογραφία πάνω). Πριν τον Κουρμπέ υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν γνωρίζουμε αν ήταν πραγματικά στις προθέσεις του καλλιτέχνη να απεικονίσει ένα λεσβιακό θέμα ή αν εμείς το ερμηνεύουμε έτσι. Οι ιστορικοί της τέχνης σπάνε ακόμα το κεφάλι τους για να αποκρυπτογραφήσουν τον πίνακα του άγνωστου καλλιτέχνη που απεικονίζει την αδελφή της Γκαμπριέλ Ντ' Εστρέ να τσιμπάει τη ρώγα της μαιτρέσας του βασιλιά Ερρίκου Δ' της Γαλλίας (φωτογραφία κάτω).
anonymousgabrielled
Ποια ήταν η πρόθεση των καλλιτεχνών που ζωγράφιζαν τέτοιες σκηνές;
Σε αντίθεση με την ανδρική ομοφυλοφιλία, οι εικαστικές τέχνες δεν χρησιμοποιήθηκαν για να στηλιτευτεί η γυναικεία ομοφυλοφιλία. Για πολύ καιρό όμως η γυναίκα ήταν το σύμβολο της αμαρτίας. Οτιδήποτε όμορφο αποτελούσε πηγή δυσπιστίας. Από την άλλη, το λεσβιακό πάθος υπήρξε ανέκαθεν αντρική φαντασίωση - και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες ήταν άντρες. Τα περισσότερα έργα ζωγραφικής φτιάχνονταν από άντρες για άντρες. Αυτή είναι η περίπτωση του "Ύπνου" του Κουρμπέ που είδαμε πιο πάνω, αλλά και του "Τουρκικού Λουτρού" που ζωγράφισε την ίδια εποχή ο Ενγκρ.
jeanauguste
Στον πίνακα αυτό, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τις τρεις γυναίκες της ζωής του γυμνές τη μία δίπλα στην άλλη. Είτε γινόταν από πρόθεση είτε όχι, το να ζωγραφίζει κανείς γυναίκες μόνες τους, χωρίς άντρες, ήταν ένα σημάδι αυτονομίας. Ήταν επίσης απεικόνιση μιας κοινωνικής διεκδίκησης: οι γυναίκες δεν χρειάζονται τη συντροφιά των αντρών για να έχουν πρόσβαση στην απόλαυση.
romainebrooks
Πότε εμφανίστηκε η πιο πολιτικοποιημένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης;
Από τότε που οι γυναίκες άρχισαν να παράγουν τέχνη οι ίδιες, πρόθεσή τους ήταν να εκφράσουν κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, η αμερικανίδα Ρομέν Μπρουκς ζωγράφιζε τον εαυτό της και άλλες γυναίκες ντυμένες με αντρικά ρούχα (φωτογραφία πάνω), εικόνες που που παρέπεμπαν στην κοινωνική χειραφέτηση των γυναικών. Για πολλούς τα διάσημα άνθη της Τζόρτζια Ο' Κιφ αποτελούν ισχυρά σύμβολα και αναπαραστάσεις της γυναικείας σεξουαλικότητας.
georgiaokeefe
Αργότερα καλλιτέχνιδες όπως η Τζίνα Πέιν χρησιμοποίησαν το λεγόμενο Body Art, κακοποιώντας το σώμα τους σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσουν τις οδυνηρές διαδρομές της σεξουαλικής ταυτότητας. Αντίθετα, πρόθεση της Τι Κορίν ήταν οι φωτογραφίες της να αποτίουν φόρο τιμής στη γυναικεία ομοφυλοφιλία (φωτογραφία κάτω). Όλες αυτές οι καλλιτέχνιδες είδαν την τέχνη σαν μια μορφή διεκδίκησης και η στρατευμένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης παραμένει ζωντανή μέχρι τις μέρες μας. Την ίδια στιγμή, οι λεσβιακές σκηνές αποτελούν αγαπημένο θέμα της πορνογραφίας και οι πορνογραφικές αναπαραστάσεις του λεσβιακού έρωτα αυξάνονται διαρκώς. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για τις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο φεμινισμός και η φαντασίωση υπήρξαν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος.
yantrasofwomanlove
Πηγή: http://gayrightsgreece.blogspot.gr/2011/03/o.html

Το πορφυρό χρώμα - Walker, Alice

          Η Σέλι χρειαζόταν λίγα για να ζήσει, για να επιβιώσει σ' έναν κόσμο σκληρό και δύσκολο, μέχρι την ημέρα που η Σουγκ Άβερι μπήκε στη ζωή της.
Αυτή η νέγρα τραγουδίστρια των μπλουζ κι ερωμένη του άντρα της της έδωσε το κουράγιο να ζητήσει πολλά. Όλα αυτά που δεν είχε γνωρίσει και ξεχνούσε την ανάγκη τους: Το γέλιο, το παιχνίδι και στο τέλος την αγάπη..

Μονάχα εγώ - Ελεονώρα Ζουγανέλη


Σαν παραίσθηση

Το παγάκι ράγησε καθώς έβαζε στο ποτήρι το ουίσκι. Μόλις τα γέμισε και τα δύο ήρθε να καθίσει δίπλα μου, στο γκρί καναπέ με τα μπορντώ μαξιλάρια. Απο το ραδιόφωνο ακουγόταν η Πρωτοψάλτη να τραγουδάει για εφτά ζωές ατελείωτης αγάπης. Μπορεί να είναι τάχα αληθινό ; Ίσως ήταν απλά μια παραίσθηση. Ένα όνειρο, οτι καθόταν δίπλα μου και μου χάϊδευε το πρόσωπο. Τα μάτια της. Δε μπορούσα να ξεκολλήσω απο πάνω τους. Με τραβούσαν να μπώ μέσα τους. Εκείνη την ώρα που έσκυψε και με φίλησε ένιωθα να καίγομαι. Το συναίσθημα πρωτόγνωρο, όμως σκεφτόμουν πόσο απαλό ήταν το δέρμα της, την ώρα που με έκανε δική της. Πόσο πολύ την ήθελα μέσα μου. Να φωλιασει, να μη βγεί ποτέ. Να μην την χάσω. Πώς μπόρεσα να την αφήσω να μπεί τόσο βαθειά μέσα μου; Το ρολόϊ έδειχνε τέσσερις και δέκα, την ώρα που είχε ωτυθεί και με χαιρετούσε με ένα φιλί στα χείλη. Το παγάκι είχε λιώσει πια στο ουίσκι, είχαν γίνει ένα. Τα μάτια μου ήταν ακόμα κολλημένα πάνω της. Στην παραίσθησή μου. Γλυκιά μου παραίσθηση...