Λεσβιακός φεμινισμός

Ο λεσβιακός φεμινισμός είναι φεμινιστική ιδεολογία, περισσότερο δημοφιλής στη δεκαετία του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, που υποστηρίζει την άποψη πως ο λεσβιασμός είναι η λογική κατάληξη του φεμινισμού. Αν και πολλοί δυσφημιστές του φεμινισμού έχουν κάνει τον ίδιο ισχυρισμό για να μειώσουν τον φεμινισμό, οι λεσβιακοί φεμινιστές αντιθέτως τον υποστήριξαν για να προωθήσουν τον λεσβιασμό.
Είναι σημαντικό να μην γίνει σύγχυση μεταξύ όλων των λεσβιών που είναι φεμινίστριες και των λεσβιακών φεμινιστών. Το να είσαι λεσβιακός φεμινιστής σημαίνει να είσαι οπαδός μιας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογίας με την οποία δεν συμφωνούν όλες οι λεσβίες που είναι φεμινίστριες.
Womanpower logo.svgΤο σημαντικότερο αξίωμα του λεσβιακού φεμινισμού είναι πως όλες οι γυναίκες μπορούν και πρέπει να γίνουν λεσβίες με σκοπό να επενδύσουν την πλειονότητα της ενεργειάς τους στην παροχή αγάπης και υποστήριξης στις γυναίκες. Οι λεσβιακοί φεμινιστές υποστηρίζουν πως το να συνεχίσουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις με άντρες σημαίνει να παραμείνουν παγιδευμένες στο καταπιεστικό ετεροφυλοφιλικό πρότυπο στο οποίο οι μεροληπτικοί εργατικοί νόμοι που εμποδίζουν τις γυναίκες να κερδίσουν όσα οι αρσενικοί σύντροφοί τους ή ακόμα και να πληρώσουν το κόστος μιας καλής ποιότητας και πλήρους απασχόλησησης υπηρεσίας φύλαξης των παιδιών τους χρησιμοποιούνται για να πιέσουν τις παντρεμένες γυναίκες να παρατήσουν τις καριέρες τους και να γίνουν νοικοκυρές εξαρτώμενες οικονομικά από τους άντρες τους. Ακόμη και αμφιφυλόφιλες γυναίκες σε σεξουαλικές σχέσεις με αρσενικούς συντρόφους ενθαρρύνονται από τον λεσβιακό φεμινισμό να αφήσουν τους αρσενικούς συντρόφους τους και να έχουν σεξουαλικές σχέσεις αποκλειστικά με γυναίκες.
Οι λεσβίες φεμινίστριες δεν θεωρούν πως όλες οι λεσβίες έχουν συνειδητά επιλέξει να γίνουν λεσβίες για φεμινιστικούς λόγους. Ωστόσο, οι λεσβίες φεμινίστριες έχουν παραδοσιακά υποστηρίξει πως όλες οι λεσβίες έχουν τουλάχιστον υποσυνείδητα αισθανθεί έλξη προς τις γυναίκες παρά προς τους άντρες εξαιτίας της επιθυμίας τους για ισότητα στις σεξουαλικές στους σχέσεις.
Αν η ίδρυση του λεσβιακού φεμινιστικού κινήματος θα έπρεπε να σημειωθεί σε κάποια συγκεκριμένη στιγμή, αυτή η στιγμή πιθανόν να ήταν τον Μάιο του 1970 όταν οι Ριζοσπαστικές λεσβίες (Radicalesbians), μια ακτιβίστικη ομάδα 20 λεσβίων με αρχηγό από την λεσβία συγγραφέα Rita Mae Brown, κατέλαβαν (απρόσκλητες) μια διάσκεψη στη Νέα Υόρκη γνωστή ως το Συνέδριο για την Ένωση των Γυναικών (Congress to Unite Women), ανέβηκαν στην εξέδρα φορώντας μπλούζες που ανέγραφαν τις λέξεις “Λιλά Απειλή” (“Lavender Menace”), απαίτησαν το μικρόφωνο, και διάβασαν σε περίπου 400 φεμινίστριες το δοκίμιό τους The Woman-Identified Woman, το οποίο έθετε τις βασικές αρχές του λεσβιακού φεμινιστικού κινήματος.
Εξαιτίας της εστίασής του στην ανάγκη για ισότητα στις σεξουαλικές σχέσεις, ο λεσβιακός φεμινισμός έχει παραδοσιακά συνδεθεί με την αντίθεση σε κάθε μορφή σαδο-μαζοχισμού. Αντιτίθεται επίσης σε κάθε μορφή εγχείρισης αλλαγής φύλου, για τους ίδιους λόγους που ο φεμινισμός γενικά είναι παραδοσιακά αντίθετος σε αισθητικές επεμβάσεις όπως τα εμφυτεύματα στήθους που γίνονται για την προσέγγιση στο θεωρούμενο ως "τέλειο θελκτικό γυναικείο κορμί". Ο φεμινισμός (με την εξαίρεση ορισμένων πρόσφατων κλάδων του, όπως ο τρανσφεμινισμός) παραδοσιακά αποθαρρύνει την καλλιέργεια και τη χρήση της μιζέριας για το μη-τέλειο σώμα, ως ένα πρόβλημα του σώματος που χρειάζεται διόρθωση και υποστηρίζει ότι αντίθετα, πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που μας πιέζει να αισθανόμαστε δυστυχισμένοι με το σώμα μας.



Διάσημες λεσβίες φεμινίστριες

  • Rita Mae Brown
  • Judy Grahn
  • Susan Griffin
  • Audre Lorde
  • Robin Morgan
  • Adrienne Rich

Ο πρώτος λεσβιακός γάμος σε στρατιωτική σχολή!

Στο παρεκκλήσι της φημισμένης στρατιωτικής ακαδημίας του "West Point" πραγματοποιήθηκε ο πρώτος λεσβιακός γάμος, σπάζοντας τα ταμπού και τις προκαταλήψεις δεκαετιών...
Ο πρώτος λεσβιακός γάμος σε στρατιωτική σχολή!
Το αγαπημένο ζευγάρι ήταν η 53χρονη Μπρέντα Σου Φούλτον που νυμφεύτηκε την 52χρονη Πενέλοπε Ντάρα Γκνέσιν .
Και οι δύο γυναίκες είναι αγωνίστριες των δικαιωμάτων των oμοφυλόφιλων ζευγαριών, που έχουν δώσει μάχες στο παρελθόν με τη συντηρητική στρατιωτική πειθαρχία.
Οι δυο γυναίκες διατηρούσαν σχέση επί 17 ολόκληρα χρόνια και πλέον άνοιξαν τον δρόμο στους γάμους και άλλων ομοφυλόφιλων ζευγαριών στην αναγνωρισμένου κύρους στρατιωτική σχολή της Νέας Υόρκης.

Ο λεσβιακός έρωτας στην τέχνη


gustavecourbet
Σας προτείνω να διαβάσετε αυτήν εδώ τη συνέντευξη με το γάλλο ιστορικό της τέχνης και συγγραφέα Τόμας Σλέσερ σχετικά με τις αναπαραστάσεις του λεσβιακού ερωτισμού στην ιστορία των εικαστικών τεχνών.
Από πότε υπήρξε πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες η γυναικεία ομοφυλοφιλία;
Από το 16ο αιώνα αρχίζουμε να βλέπουμε λεσβιακές αναπαραστάσεις στις εικαστικές τέχνες. Οι καλλιτέχνες της εποχής ήταν όμως αναγκασμένοι να χρησιμοποιούν προφάσεις ώστε να γίνουν οι πίνακές τους αποδεκτοί και να δημιουργήσουν μια απόσταση ανάμεσα στα έργα τους και την πραγματικότητα, αφού η ομοφυλοφιλία ήταν απαγορευμένο θέμα. Μια τέτοια πρόφαση ήταν μέχρι το 18ο αιώνα ο μύθος του Δία και της Καλλιστώς σύμφωνα με τον οποίο ο Δίας μεταμορφώθηκε σε γυναίκα προκειμένου να αποπλανήσει την Καλλιστώ. Θα πρέπει να περιμένουμε τα τέλη του 19ου αιώνα για να γίνει η γυναικεία ομοφυλοφιλία θέμα από μόνη της, όπως στον πίνακα "Ο Ύπνος" του Γκιστάβ Κουρμπέ (φωτογραφία πάνω). Πριν τον Κουρμπέ υπήρχαν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν γνωρίζουμε αν ήταν πραγματικά στις προθέσεις του καλλιτέχνη να απεικονίσει ένα λεσβιακό θέμα ή αν εμείς το ερμηνεύουμε έτσι. Οι ιστορικοί της τέχνης σπάνε ακόμα το κεφάλι τους για να αποκρυπτογραφήσουν τον πίνακα του άγνωστου καλλιτέχνη που απεικονίζει την αδελφή της Γκαμπριέλ Ντ' Εστρέ να τσιμπάει τη ρώγα της μαιτρέσας του βασιλιά Ερρίκου Δ' της Γαλλίας (φωτογραφία κάτω).
anonymousgabrielled
Ποια ήταν η πρόθεση των καλλιτεχνών που ζωγράφιζαν τέτοιες σκηνές;
Σε αντίθεση με την ανδρική ομοφυλοφιλία, οι εικαστικές τέχνες δεν χρησιμοποιήθηκαν για να στηλιτευτεί η γυναικεία ομοφυλοφιλία. Για πολύ καιρό όμως η γυναίκα ήταν το σύμβολο της αμαρτίας. Οτιδήποτε όμορφο αποτελούσε πηγή δυσπιστίας. Από την άλλη, το λεσβιακό πάθος υπήρξε ανέκαθεν αντρική φαντασίωση - και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες ήταν άντρες. Τα περισσότερα έργα ζωγραφικής φτιάχνονταν από άντρες για άντρες. Αυτή είναι η περίπτωση του "Ύπνου" του Κουρμπέ που είδαμε πιο πάνω, αλλά και του "Τουρκικού Λουτρού" που ζωγράφισε την ίδια εποχή ο Ενγκρ.
jeanauguste
Στον πίνακα αυτό, ο καλλιτέχνης παρουσιάζει τις τρεις γυναίκες της ζωής του γυμνές τη μία δίπλα στην άλλη. Είτε γινόταν από πρόθεση είτε όχι, το να ζωγραφίζει κανείς γυναίκες μόνες τους, χωρίς άντρες, ήταν ένα σημάδι αυτονομίας. Ήταν επίσης απεικόνιση μιας κοινωνικής διεκδίκησης: οι γυναίκες δεν χρειάζονται τη συντροφιά των αντρών για να έχουν πρόσβαση στην απόλαυση.
romainebrooks
Πότε εμφανίστηκε η πιο πολιτικοποιημένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης;
Από τότε που οι γυναίκες άρχισαν να παράγουν τέχνη οι ίδιες, πρόθεσή τους ήταν να εκφράσουν κάτι διαφορετικό. Για παράδειγμα, η αμερικανίδα Ρομέν Μπρουκς ζωγράφιζε τον εαυτό της και άλλες γυναίκες ντυμένες με αντρικά ρούχα (φωτογραφία πάνω), εικόνες που που παρέπεμπαν στην κοινωνική χειραφέτηση των γυναικών. Για πολλούς τα διάσημα άνθη της Τζόρτζια Ο' Κιφ αποτελούν ισχυρά σύμβολα και αναπαραστάσεις της γυναικείας σεξουαλικότητας.
georgiaokeefe
Αργότερα καλλιτέχνιδες όπως η Τζίνα Πέιν χρησιμοποίησαν το λεγόμενο Body Art, κακοποιώντας το σώμα τους σε μια προσπάθεια να αναπαραστήσουν τις οδυνηρές διαδρομές της σεξουαλικής ταυτότητας. Αντίθετα, πρόθεση της Τι Κορίν ήταν οι φωτογραφίες της να αποτίουν φόρο τιμής στη γυναικεία ομοφυλοφιλία (φωτογραφία κάτω). Όλες αυτές οι καλλιτέχνιδες είδαν την τέχνη σαν μια μορφή διεκδίκησης και η στρατευμένη πλευρά της λεσβιακής τέχνης παραμένει ζωντανή μέχρι τις μέρες μας. Την ίδια στιγμή, οι λεσβιακές σκηνές αποτελούν αγαπημένο θέμα της πορνογραφίας και οι πορνογραφικές αναπαραστάσεις του λεσβιακού έρωτα αυξάνονται διαρκώς. Αν θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για τις καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις της γυναικείας ομοφυλοφιλίας, θα πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας ότι ο φεμινισμός και η φαντασίωση υπήρξαν πάντα οι δύο όψεις του νομίσματος.
yantrasofwomanlove
Πηγή: http://gayrightsgreece.blogspot.gr/2011/03/o.html

Το πορφυρό χρώμα - Walker, Alice

          Η Σέλι χρειαζόταν λίγα για να ζήσει, για να επιβιώσει σ' έναν κόσμο σκληρό και δύσκολο, μέχρι την ημέρα που η Σουγκ Άβερι μπήκε στη ζωή της.
Αυτή η νέγρα τραγουδίστρια των μπλουζ κι ερωμένη του άντρα της της έδωσε το κουράγιο να ζητήσει πολλά. Όλα αυτά που δεν είχε γνωρίσει και ξεχνούσε την ανάγκη τους: Το γέλιο, το παιχνίδι και στο τέλος την αγάπη..

Μονάχα εγώ - Ελεονώρα Ζουγανέλη


Σαν παραίσθηση

Το παγάκι ράγησε καθώς έβαζε στο ποτήρι το ουίσκι. Μόλις τα γέμισε και τα δύο ήρθε να καθίσει δίπλα μου, στο γκρί καναπέ με τα μπορντώ μαξιλάρια. Απο το ραδιόφωνο ακουγόταν η Πρωτοψάλτη να τραγουδάει για εφτά ζωές ατελείωτης αγάπης. Μπορεί να είναι τάχα αληθινό ; Ίσως ήταν απλά μια παραίσθηση. Ένα όνειρο, οτι καθόταν δίπλα μου και μου χάϊδευε το πρόσωπο. Τα μάτια της. Δε μπορούσα να ξεκολλήσω απο πάνω τους. Με τραβούσαν να μπώ μέσα τους. Εκείνη την ώρα που έσκυψε και με φίλησε ένιωθα να καίγομαι. Το συναίσθημα πρωτόγνωρο, όμως σκεφτόμουν πόσο απαλό ήταν το δέρμα της, την ώρα που με έκανε δική της. Πόσο πολύ την ήθελα μέσα μου. Να φωλιασει, να μη βγεί ποτέ. Να μην την χάσω. Πώς μπόρεσα να την αφήσω να μπεί τόσο βαθειά μέσα μου; Το ρολόϊ έδειχνε τέσσερις και δέκα, την ώρα που είχε ωτυθεί και με χαιρετούσε με ένα φιλί στα χείλη. Το παγάκι είχε λιώσει πια στο ουίσκι, είχαν γίνει ένα. Τα μάτια μου ήταν ακόμα κολλημένα πάνω της. Στην παραίσθησή μου. Γλυκιά μου παραίσθηση...

Αφιέρωμα: γεννιόμαστε ή γινόμαστε;

Η φύση πάει στραβά ή οι θεωρίες;

του Γιώργου Καρδαρά
Ψυχολογία, βιολογία και κοινωνιολογία επιστρατεύονται για να αποδείξουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι έμφυτη ή δημιουργείται. Είτε ισχύει το ένα είτε το άλλο, οι γκέι άντρες και γυναίκες ταλαιπωρούμαστε με αυτό το θέμα.


- Γεννήθηκα γκέι.
- Εγώ θα γίνω επειδή θ’ απουσιάζει πολύ ο μπαμπάς μου.
Ο Κώστας είναι τεσσάρων χρονών και θα προτιμούσε να είναι κορίτσι, «εξαιτίας των ωραίων φορεμάτων που έχουν» όπως λέει. Το κουστούμι του Μπάτμαν το θεωρεί αδιάφορο. Όταν η εξάχρονη αδελφή του βγάζει χρωματιστά πανιά και τον βασιλικό μανδύα από το μπαούλο, ο Κώστας θέλει κι εκείνος να παίξει την πριγκίπισσα. Οι γονείς του δεν πολυανησυχούν. Εάν ο Κώστας προτιμάει τα χρωματιστά, τότε ας τα φορέσει, και στο νηπιαγωγείο και στην παιδική χαρά.
Η άνεση με την οποία διαχειρίζονται οι γονείς του Κώστα το θέμα δεν είναι αυτονόητη. Οι απόψεις για το πώς πρέπει αγόρια και κορίτσια να συμπεριφέρονται «σωστά» εξακολουθούν να είναι πολύ παγιωμένες και άκαμπτες στην εποχή μας. Πολλοί γονείς ανησυχούν ότι ο γιος τους θα γίνει αδελφή ή η κόρη τους λεσβία.
Πράγματι, είναι αποδεδειγμένο ότι τα «θηλυπρεπή αγόρια» σαν τον Κώστα και τα αντίστοιχα αγοροκόριτσα έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν μια ζωή ως ομοφυλόφιλοι. Αυτό αποτελεί σενάριο τρόμου για στενόμυαλους ανθρώπους όπως ο συντηρητικός αυστριακός πολιτικός Ewald Stadler, ο οποίος το 2005 τοποθετήθηκε με έμφαση εναντίον των «ομοφυλοφιλικών και λοιπών έκφυλων σχέσεων που έχουν αναγνωριστεί από το κράτος».
Είναι όμως «έκφυλες» αυτές οι σχέσεις; Ή μήπως η ομοφυλοφιλία είναι φυσική, κάτι που προέρχεται από τη Φύση; Ή, πάλι, μήπως είναι κάτι το επίκτητο, που «δημιουργείται» από την οικογένεια και το περιβάλλον; Και σε τελική ανάλυση, παίζει κάποιον ρόλο το από πού και πώς προέρχεται;
Στα στρατόπεδα των επιστημών μαίνεται εδώ και έναν αιώνα ένας πόλεμος σχετικά τις ρίζες του ομοφυλοφιλικού σεξουαλικού προσανατολισμού. Δύο είναι οι βασικές απόψεις που συγκρούονται μεταξύ τους:
Η βιολογική/ιατρική πλευρά αναζητά έμφυτα-σωματικά χαρακτηριστικά, όπως γονίδια ή επίδραση ορμονών στην πρώιμη εμβρυϊκή ζωή, τα οποία καθορίζουν τη σεξουαλικότητα των ατόμων.
Οι επιστήμονες της κοινωνιολογικής και πολιτισμικής πλευράς δίνουν βαρύτητα στον κοινωνικό και οικογενειακό περίγυρο, μέσα στον οποίο διαμορφώνονται η συμπεριφορά, τα συναισθήματα και η στάση του κάθε ανθρώπου στα προβλήματα και θέματα της ζωής.
Ασπαζόμενοι αυτή τη θεωρία πολλοί γονείς κατηγορούν τον εαυτό τους ότι έκαναν λάθη κατά την ανατροφή των παιδιών τους. Πολλοί μάλιστα έχουν οδηγηθεί σε απάνθρωπες προσπάθειες για να αλλάξουν τη συμπεριφορά των παιδιών τους και να επαναφέρουν μέσω «παιδαγωγικών μέτρων» τα εκτροχιασμένα ερωτικά συναισθήματα στον «σωστό» δρόμο.

Ψυχολογικό τραύμα

Στην εποχή μας εξακολουθούν να υπάρχουν φανατικοί οπαδοί αυτής της θεωρίας. Ένα παράδειγμα είναι η γερμανίδα γιατρός Christl Vonholdt, στέλεχος του φονταμενταλιστικού χριστιανικού Ινστιτούτου «Νεολαία και Κοινωνία».
Η Vonholdt υποστηρίζει ότι οι αιτίες της ομοφυλοφιλίας κρύβονται στα παιδικά μας χρόνια: «Οι άντρες που νιώθουν έλξη για το ίδιο φύλο έχουν υποστεί τραυματισμό στα παιδικά τους χρόνια από τον πατέρα τους και κατά συνέπεια εγκαταλείπουν τον ανδρισμό τους». Κατηγορεί επίσης τις μητέρες ότι «καλλιεργούν στα αγόρια τους μια αρνητική εικόνα του ανδρισμού, τα στρέφουν συναισθηματικά εναντίον του πατέρα τους και αγκιστρώνονται με τέτοιο τρόπο πάνω τους, έτσι ώστε αργότερα οι γιοι τους να είναι αδύνατο να τις αποχωριστούν».
Αυτή την κλασική θεωρία του «απόντα πατέρα» και της «υπερπροστατευτικής μητέρας» την ανέπτυξε πρώτος ο Φρόιντ. Εάν είχε δίκιο, τότε τα αγοράκια των οποίων οι πατεράδες απομακρύνονται ψυχικά και σωματικά από αυτά πρέπει με μεγάλη πιθανότητα να γίνουν ομοφυλόφιλα. Όσον δε αφορά τις λεσβιακές τάσεις, ο Φρόιντ μας φέρνει αντιμέτωπους με ριψοκίνδυνες θεωρίες, σύμφωνα τις οποίες η επιθυμία απόκτησης ενός πέους, όπως το έχουν ο αδελφός και ο πατέρας, οδηγεί σε υπερβολική υιοθέτηση του ανδρικού ρόλου συνοδευόμενη από μια προσωπική επανάσταση εναντίον του γυναικείου στοιχείου. Κατά συνέπεια, οι γυναίκες που έχουν αδερφούς θα έπρεπε να γίνονται πιο συχνά λεσβίες.
Ο άγγλος ψυχολόγος της σεξουαλικότητας Glenn Wilson γράφει στο βιβλίο του «Born Gay» (Peter Owen Publishers, 2005) ότι «καμία από αυτές τις δυο θεωρίες δεν επιβεβαιώθηκε στην πραγματικότητα. Οι ψυχαναλυτικές θεωρίες περί ομοφυλοφιλίας έχουν το επίπεδο κουβεντούλας σε πάρτυ, είναι εξίσου διασκεδαστικές όσο και μια φτηνή σαπουνόπερα, αλλά απέχουν πολύ από κάθε επιστημονική τεκμηρίωση και πραγματικότητα».

Το κακό παράδειγμα…

Από την ίδια θεωρία περί ψυχολογικού τραύματος πηγάζει και ο μύθος του κινδύνου της αποπλάνησης από ένα άτομο μεγαλύτερο σε ηλικία: Αρκεί μία πρώτη σεξουαλική επαφή για να «κολλήσει» κάποιος. Η Vonholdt υποστηρίζει ότι «το άτομο που είναι μεγαλύτερο σε ηλικία εκμεταλλεύεται τη δίψα προς το είδωλο του πατέρα που έχει το παιδί και το οδηγεί στην ομοφυλοφιλία». Με αυτές τις ακραίες θεωρίες δικαιολογούταν σε διάφορες χώρες μέχρι πρόσφατα η προστατευόμενη από τον νόμο ηλικία των αγοριών, η οποία ήταν τα 18. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των κοριτσιών!

Το πόσο ελάχιστα αυτές οι θεωρίες απεικονίζουν την πραγματικότητα αποδεικνύεται στην πράξη μέσα στην κοινωνία, όπου οι ομοερωτικές επαφές στην εφηβική ηλικία αποτελούν πολύ συνηθισμένη πρακτική, αλλά παρ’ όλα αυτά το ποσοστό των ενηλίκων ομοφυλόφιλων δεν ξεπερνά το 10%.

Ο μύθος ότι η ομοερωτική πράξη καθαυτή είναι αφύσικη διαδικασία αναιρείται από την ίδια τη Φύση. Ο επιστήμονας Bruce Bagemihl ανάλυσε το υλικό παρατηρήσεως πολλών ειδών του ζωικού βασιλείου και μας αποκάλυψε ένα πλήρες φάσμα ομοερωτικών παιχνιδιών. Στα 450 είδη που περιγράφει στη μελέτη του, καταγράφει κάθε τρόπο με τον οποίο λαμβάνει μέρος η διαδικασία της συνουσίας: τα αρσενικά το κάνουν με τα αρσενικά, τα θηλυκά με τα θηλυκά, τα περισσότερα ζώα είναι αμφισεξουαλικά και μερικοί το προτιμούν πολύ εξειδικευμένα. Σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια πολύ ξεκάθαρη ομοφυλοφιλική συμπεριφορά στη Φύση.

Αφού δεν γεννάμε, πώς πολλαπλασιαζόμαστε;

Για τους υποστηρικτές της «Θεωρίας της Εξέλιξης» συνεχίζει να αποτελεί στις μέρες μας ερώτημα το γεγονός, πώς η ομοφυλοφιλία υφίσταται ακόμα. Μια συμπεριφορά η οποία προφανώς δεν συμβάλλει στη διάδοση των γονιδίων θα έπρεπε κατά την κοινή λογική να είχε εξολοθρευτεί από την ίδια την Φύση, η οποία δρα προς την κατεύθυνση της αναπαραγωγής.

Οι βιολόγοι απαντούν με το επιχείρημα ότι στην εξέλιξη του είδους δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο το survival of the fittest, η επιβίωση του ισχυρότερου, όπως πιστεύουν οι υποστηρικτές του Δαρβίνου, αλλά το γενετικό υλικό όλης της γενιάς. Οι γκέι και λεσβίες θα μπορούσαν να διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο στην επιβίωση ολόκληρης της οικογένειας, επειδή υποστηρίζουν τα αδέλφια τους στην ανατροφή των παιδιών, μιας που οι ίδιοι παραμένουν συνήθως άτεκνοι.

Ταμπέλες

Στην Αυστρία το 1970 το 20% των αγοριών ηλικίας 16 και 17 χρονών δήλωναν ότι είχαν σεξουαλικές εμπειρίες με ένα άλλο αγόρι στο παρελθόν. Στις μέρες μας το ποσοστό μειώθηκε κατά μερικούς στο 2%. Η νεολαία σκέφτεται στις μέρες μας με «ταμπέλες» και αποκαλεί τις ομοερωτικές εμπειρίες "αδελφίστικες" και κανείς δεν θέλει να θεωρείται αδελφή. Ο Christian Hogl, προπονητής του συλλόγου νεολαίας στη Βιέννη αποκαλύπτει ότι «κάποτε ο ομαδικός αυνανισμός μετά τη γυμναστική στα αποδυτήρια ήταν φυσιολογικό φαινόμενο. Τώρα όμως ο κάθε έφηβος γνωρίζει ότι αυτό αποτελεί ομοφυλοφιλική πράξη» και φοβούμενος μήπως είναι ο ίδιος «αδελφή» ή μήπως χαρακτηριστεί έτσι από τους φίλους του, το αποφεύγει.
Ένα γκάλοπ που έκανε η επιστήμονας της σεξουαλικής συμπεριφοράς Bente Træen του πανεπιστημίου Tromso σε 5000 Νορβηγούς ηλικίας 18-49 χρονών κατέγραψε ένα αποκλειστικά ομοφυλόφιλο ποσοστό στους άντρες της τάξης του 3,3%. Στις γυναίκες η μία στις 100 δήλωνε αποκλειστικά λεσβία. Ένα μικρότερο ποσοστό κατέγραψε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε το 2003 στο πανεπιστήμιο Dunedin της Νέας Ζηλανδίας πού έγινε σε περίπου 900 άτομα ηλικίας 26 χρονών.
Οι άντρες δήλωναν σαφή σεξουαλικό προσανατολισμό, ενώ οι γυναίκες δήλωναν μια τάση προς την αμφισεξουαλικότητα. Πάντως, κάθε δέκατη γυναίκα από τη Νορβηγία και κάθε έβδομη από τη Νέα Ζηλανδία δήλωναν ότι κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους έζησαν τουλάχιστον μια λεσβιακή εμπειρία. Ούτε οι μισοί άντρες δεν έκαναν παρόμοιες δηλώσεις και σχεδόν κανένας δεν δήλωσε αμφισεξουαλικός.
Είναι παράδοξο ότι η ενδυνάμωση του ομοφυλοφιλικού κινήματος έχει ενισχύσει αυτή τη στάση. Αντί να ανοίξει όλο το φάσμα της σεξουαλικής έκφρασης, η απελευθέρωση των ομοφυλοφίλων μάλλον καθιέρωσε την περιχαράκωση των ατόμων σε μια αποκλειστικά ετεροφυλόφιλη ή ομοφυλόφιλη σεξουαλική συμπεριφορά.
Όποιος αποφασίσει να φανερώσει τη σεξουαλική του προτίμηση, αντιμετωπίζει άλλο ένα πρόβλημα: Η δύσκολη απόφαση του coming-out πρέπει να συνοδεύεται από μια σταθερότητα στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Στο μυαλό πολλών ανθρώπων δεν γίνεται να πεις ότι είσαι γκέι και αργότερα να δημιουργήσεις σχέση με το άλλο φύλο. Αμέσως σου αποδίδονται κατηγορίες ότι δεν άντεξες την πίεση ή διάλεξες τον εύκολο δρόμο. Η αμφισεξουαλικότητα δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή. Ο περίγυρος, ο οποίος έχει ανάγκη να ταξινομήσει το άτομο σε κάποιο «κουτάκι» για να μπορέσει να του συμπεριφερθεί ανάλογα, απαιτεί μια ξεκάθαρη θέση και η αμφισεξουαλικότητα μπερδεύει πιο πολύ από την ομοφυλοφιλία.
Είτε από τη φύση είτε από το περιβάλλον, όλοι οι σοβαροί επιστήμονες συμφωνούν πια ότι η ομοφυλοφιλία είναι μη αναστρέψιμη. Παρόλ’ αυτά, η αυτοεκτίμηση των παιδιών που είναι λίγο διαφορετικά καταπατιέται συστηματικά. Οι επιπτώσεις είναι δραματικές. Η κατάθλιψη και οι απόπειρες αυτοκτονίας εμφανίζονται στους ομοφυλόφιλους εφήβους σε τουλάχιστον διπλάσιο ποσοστό απ’ ό,τι στους ετεροφυλόφιλους εφήβους. Περισσότερο κινδυνεύουν οι θηλυπρεπείς άντρες. Ο καναδός κοινωνιολόγος Pierre Trembley, ο οποίος ασχολείται χρόνια με τα αίτια αποπειρών αυτοκτονίας σε νέους ανθρώπους, έχει καταγράψει ότι πάνω από τις μισές απόπειρες πραγματοποιούνται από θηλυπρεπή αγόρια.
Δημιουργώντας σε αυτούς τους ανθρώπους το συναίσθημα ότι η προδιάθεσή τους είναι παρά φύσει ή έκφυλη, σίγουρα δεν λύνουμε κανένα πρόβλημα. Και σίγουρα όχι αυτό της ομοφυλοφιλίας, η οποία στη φύση δεν αποτελεί πρόβλημα, αλλά δυστυχώς την κατατάσσουμε ακόμα σε αυτή τη κατηγορία. Και όχι μόνο ο Ewald Stadler.

Ταινίες που πρέπει να δείς

Οι 15 Καλύτερες Λεσβιακές Ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου (όχι τσόντες)

Ξεκινάμε από το τέλος πρός την κορυφή. (Ή αν προτιμάτε, πάρτε το αντίθετα εσείς). Έχουμε και λέμε:





 No 15. A Love to Keep (2006, Ισπανία)

Υπόθεση: Την συντηρητική δεκαετία του '60, δύο ώριμες ισπανίδες καθηγήτριες τραβούν τα επικριτικά σχόλια της κοινωνίας αφού συζούν και είναι ανύπαντρες. Η αυταρχική μητέρα της μίας θα την στείλει να μείνει απομονωμένη σε μια κλινική η οποία υποτίθεται οτι θεραπεύει την ομοφυλοφυλία και άλλες 'ψυχικές ασθένειες' με ηλεκτροσόκ.  Για πολλά χρόνια οι δύο γυναίκες θα περιμένουν τη στιγμή της επανασύνδεσης, αλλά όταν θα έρθει, όλα θα είναι αλλαγμένα...

Θα σας αρέσει γιατί: Βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και είναι ιστορία ζωής για πολλούς ανθρώπους που έγιναν πειραματόζωα σε ανάλογες 'πρωτοπόρες' κλινικές εκείνων των εποχών. Υπάρχουν πολύ συγκινητικές σκηνές μεταξύ της αυταρχικής μητέρας και της λεσβίας κόρης, που είναι απλώς διαχρονικής αξίας...

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Οι σκηνές βασανιστηρίων και ηλεκτροσόκ είναι επώδυνες ακόμα και για έναν θεατή. Επίσης, το ρομάντζο υπάρχει σε μετρημένες σκηνές, αφού κυριαρχούν περισσότερο οι δικαστικές και ψυχιατρικές αναφορές.

Νο 14. Amour de Femme (2001, Γαλλία)

Υπόθεση: Μια καθωσπρέπει γαλλίδα ορθοπεδικός ερωτεύεται κεραυνοβόλα μια μουσουλμάνα μετανάστρια στριπτιζέζ, που χορεύει στα γενέθλια του φίλου της. Ο σύζυγός της θα κεραυνοβοληθεί κι αυτός όταν η Μαρί του ανακοινώσει οτι εγκαταλλείπει αυτόν και τον γιό τους για να συζήσει με την προκλητική χορεύτρια στην επαρχία...

Θα σας αρέσει γιατί: Η μία πρωταγωνίστρια, Ραφαέλλα Άντερσον είναι πρώην πορνοστάρ, ώς εκ τούτου δεν λείπουν οι αποκαλυπτικές ερωτικές σκηνές.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Η έτερη πρωταγωνίστρια είναι κάπως ξενέρωτη για να το πώ κι έτσι. Επίσης, ο τρόπος που οι δύο λεσβίες εξαπατούν τον άντρα-σύζυγο και το παιδί, θα προκαλέσουν την οργή ακόμα και των πιο ανοιχτόμυαλων..

Νο 13. Eloise (2009, Ισπανία)

Υπόθεση: Παιδί χωρισμένων γονιών, η νεαρή φοιτήτρια Άσια προσπαθεί να ξεφύγει από τον έλεγχο της παρεμβατικής σε όλα μητέρας της, που κάνει τα πάντα για να την αρραβωνιάσει με το ''καλό παιδί'' Ναθάνιελ. Η γοητευτική τσιγγάνα ζωγράφος, Ελοϊζ, θα την μυήσει στον λεσβιακό έρωτα και τελικά η Άσια θα το σκάσει από το σπίτι της για να μείνει μαζί της.. Όμως η μποέμικη ζωή δεν θα της βγεί σε καλό...

Θα σας αρέσει γιατί: Οι πρωταγωνίστριες είναι πολύ μικρές και αγνές και όμορφες. Οι ερωτικές σκηνές είναι ολόσωμες και δεν κρύβουν ούτε ένα σημείο του σώματος των κοριτσιών. Υπάρχει μια νεανική και ρομαντική άποψη για τον λεσβιακό έρωτα, επαναστατική: δεν χρειάζεται να διαλυθεί κανένας γάμος, ούτε να μείνουν στον αέρα τα παιδιά. Οι ηρωίδες ξέρουν τι θέλουν ήδη από μικρές και δεν φοβούνται να το διεκδικήσουν με φυσικότητα.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Ίσως να προτιμάτε μια ιστορία για ώριμες γυναίκες και όχι νεαρά κορίτσια. Εσείς χάνετε.

Νο12. When the night is falling (2005, Γαλλία)

Υπόθεση: Η Καμίλ είναι μια σοβαρή θεολόγος, κάτω από την επιφάνεια όμως κρύβεται ένα ανήσυχο πνεύμα με φιλελεύθερες απόψεις. Ένα απόγευμα που πηγαίνει τα ρούχα της στα δημόσια καθαριστήρια γνωρίζει μια μποέμ χορεύτρια σε περιπλανόμενο τσίρκο. Η περιέργειά της για το απαγορευμένο θα την φέρει μέχρι το στρώμα (ούτε καν κρεβάτι) της Πέτρας. Ο αρραβωνιαστικός της Καμίλ, Μαρτίν μαθαίνει τα πάντα, όμως παίζει το τελευταίο του χαρτί κάνοντας τον ανήξερο και περιμένοντας τις εξελίξεις..

Θα σας αρέσει γιατί: Η πρωταγωνίστρια του κλασσικού πλέον αυτού φίλμ, έχει μια απόκοσμη γοητεία, που δεν σε αφήνει να πάρεις τα μάτια σου από το πρόσωπό της. Όλη η ταινία έχει κάτι μυστηριώδες.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Η έτερη πρωταγωνίστρια είναι ολίγον ...μαύρη. Εμένα δεν με ενοχλεί. Εσάς δεν ξέρω.

Νο 11. Aimee and Jaguar (1999, Γερμανία)

Υπόθεση: Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Ο απέλπιδος έρωτας μιας εβραίας δημοσιογράφου και μιας γερμανίδας νοικοκυράς στο Βερολίνο του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Η Γκεστάπο θα χωρίσει το τραγικό ζευγάρι τη στιγμή που η γερμανίδα παίρνει διαζύγιο και η εβραία ετοιμάζεται να αποδράσει με πλαστά χαρτιά από την Γερμανία. Έπειτα από μια ζωή αναζήτησης, θα έρθουν στο φώς τα χαμένα ίχνη...

Θα σας αρέσει γιατί: Η ταινία είναι γεμάτη ερωτικές σκηνές και γυμνά, έξυπνους διαλόγους και απίθανα σκηνοθετικά εφέ. Οι δύο πρωταγωνίστριες είναι απλά πανέμορφες.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Η μουσική επένδυση είναι κίτς, αλλά και το όλο σκηνικό Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μπορεί να κάτσει βαρύ σε κάποιους.

Νο10. The world unseen (2007, Νότια Αφρική)

Υπόθεση: Την εποχή του Απαρτχάιντ, η Μύριαμ, μια νέα γυναίκα υποταγμένη στον άντρα της, Ομάρ νιώθει παγιδευμένη σε μια άχαρη ζωή. Λίγο πρίν την γέννηση του τρίτου τους παιδιού, γνωρίζει την Αμίνα, ένα προοδευτικό κορίτσι που επέστρεψε από το εξωτερικό και έχει αναλάβει την επιχείρηση του πατέρα της. Ο θαυμασμός της Μύριαμ για την ανεξαρτησία της Αμίνα, θα μετατραπεί σε φιλία και τα αθώα μαθήματα οδήγησης θα γίνουν αφορμή για να συναντιώνται ερωτικά οι δύο γυναίκες, πίσω από την πλάτη του Ομάρ...

Θα σας αρέσει γιατί: Είναι μια ταινία εποχής με ιστορικές αναφορές και τα αντίστοιχα σκηνικά εποχής. Εκτός από την κεντρική ιστορία, υπάρχουν επιμέρους ερωτικές πλοκές και περιγραφή ανθρώπινων χαρακτήρων. Οι ερωτικές σκηνές είναι πολύ δυνατές, χωρίς να είναι απαραίτητα προκλητικές.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Αν είστε άσχετοι από Ιστορία, θα μπερδευτείτε με όλους τους ινδούς, νέγρους, μιγάδες, μαύρους, αγγλογάλλους ήρωες και τον ρόλο που παίζει στο έργο η πολιτισμική τους ταυτότητα. Ή ίσως να βρείτε το όλο ιστορικό πλαίσιο μη μοντέρνο και παρωχημένο...

Νο9. The hours (2002, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Οι ιστορίες τριών γυναικών, από τρεις διαφορετικές γενιές. Η Βιρτζίνια, η Λώρα και η Κλαρίσσα βρίσκονται εγκλωβισμένες σε μια ζωή στατική και χωρίς νόημα, όπου το φλέρτ με τον θάνατο είναι μια κάποια λύσις στα αδιέξοδά τους. Οι λεσβιακές τάσεις εμφανίζονται στην ταινία σαν μια ψυχολογική αντίδραση της γυναίκας που δυσκολεύεται να υποταχθεί στην προκαθορισμένη της μοίρα, παρά σαν μια αυθόρμητη σεξουαλική ανάγκη. 

Θα σας αρέσει γιατί: Θα δείτε τρείς θρύλους της μεγάλης οθόνης σε λεσβιακές περιπτύξεις: η Τζουλιάν Μουρ ανταλλάζει φιλιά με την φίλη της, η Νικόλ Κίντμαν με την αδελφή της, η Μέριλ Στρίπ με την ...σύζυγό της και ...μητέρα του παιδιού της. Και βέβαια, η σκηνοθετική εναλλαγή από εποχή σε εποχή είναι ασύλληπτη, όπως και οι ψυχογραφικές εξάρσεις των προσώπων, οι εσωτερικές ερμηνείες,  οι προσεγμένοι διάλογοι..

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Θα δυσκολευτείτε να ταυτιστείτε με τις ηρωίδες και ίσως τελικά να μην τις κατανοήσετε και καθόλου.

Νο8. Red Doors (2005, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Η Τζούλι είναι μια συνεσταλμένη γιατρός που δουλεύει πολύ αλλά ζεί την ζωή της λίγο. Βγαίνει σε αποτυχημένα ραντεβού με άντρες μόνο και μόνο για να ευχαριστήσει τους δικούς της. Η ζωή της θα ανατραπεί όταν θα γνωρίσει την πανέμορφη Μία, φιλόδοξη στάρλετ του Χόλλυγουντ που εκπαιδεύεται για τον ρόλο της γιατρού σε τηλεοπτική σειρά, με την βοήθεια της Τζούλι. Δύο πολύ διαφορετικοί χαρακτήρες, που όμως θα προσπαθήσουν πολύ για την σχέση τους..

Θα σας αρέσει γιατί: Είναι μια χαλαρή οικογενειακή κομεντί με όμορφους διαλόγους και ανάλαφρα φιλοσοφήματα για την ζωή. Το σίγουρο είναι οτι θα ερωτευτείτε την σέξι Μία Ρίβερτον μέχρι το τέλος της ταινίας.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Άν δεν σας αρέσουν εκείνα τα κοντά, μελαχρινά ανθρωπάκια με τα σχιστά μάτια, προτιμήστε μια άλλη λεσβιακή ταινία.

Νο7. Nina's heavenly delights (2006, Ηνωμένο Βασίλειο)

Υπόθεση: Η Νίνα επιστρέφει μετά από χρόνια στο Λονδίνο για την κηδεία του πατέρα της. Η οικογένειά της, προσπαθεί να την πείσει να τα ξαναβρεί με τον πρώην αρραβωνιαστικό της, Σαντζάι, αλλά η ίδια είναι απορροφημένη στο να προσπαθεί να ξαναφτιάξει το εστιατόριο που άφησε ο πατέρας της χρεωμένο από τζόγο. Σε αυτό την βοηθά η συνέταιρος της στο εστιατόριο, η γοητευτική Λίσα. Και το ειδύλλιο δεν θα αργήσει να μπλεχτεί.. Μόνο που η Νίνα ανήκει σε μια παραδοσιακή ινδική οικογένεια που δεν τα σηκώνει αυτά..

Θα σας αρέσει γιατί: Είναι μια πολύ ζεστή και ρομαντική ταινία, χωρίς ιδιαίτερο δράμα και ηθικιστικές νύξεις. Ο κολλητός της Νίνα, μια ''κραγμένη'' τραβεστί με κατάστημα καλλυντικών, προσθέτει γέλιο στην όλη συνταγή.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Είναι απλώς μια ρομαντική κομεντί, χωρίς ηθικό βάρος. Επίσης αν σας εκνευρίζουν οι ινδοί που προσπαθούν να γίνουν Ευρωπαίοι με το ζόρι, μην κάνετε τον κόπο...

Νο6. Cracks (2009, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Δεκαετία του '30. Μια κοσμογυρισμένη φεμινίστρια που διδάσκει σε ένα κολλέγιο θηλέων, ερωτεύεται την πανέμορφη ισπανίδα μαθήτριά της, Φιάμα. Όμως η νεαρή θα αποκρούσει τον έρωτά της.

Θα σας αρέσει γιατί: Η σκηνοθεσία κόβει την ανάσα, οι πρωταγωνίστριες είναι δύο καλλονές, οι ερωτικές σκηνές είναι ονειρικές. Η Έυα Γκρίν υποδύεται μια λεσβία, τι άλλο να ζητήσει κανείς...

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Ο έρωτας της ιστορίας είναι χωρίς ανταπόκριση. Αλλά δεν μας νοιάζει...

No5. Elena Undone (2010, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Η Έλενα, σύζυγος ενός συντηρητικού ιερέα και μητέρα ενός γιού, ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει μειονότητα, αφού εκτός από ινδή είναι και ...λεσβία. Μετά από 15 χρόνια γάμου, θα κάνει την επανάστασή της όταν θα βρεθεί απέναντι στο άλλο της μισό, μια αγοραφοβική λεσβία συγγραφέα που θα την ενθαρρύνει να ασχοληθεί επαγγελματικά με το αγαπημένο της χόμπυ, την φωτογραφία. Ο απατημένος σύζυγος θα μείνει σύξυλος από τις εξελίξεις, όπως και ο ευαίσθητος γιός που είναι προσκολλημένος στην μητέρα του..

Θα σας αρέσει γιατι: Οι δύο ηρωίδες είναι πάρα πολύ εμφανίσιμες, οι ερωτικές σκηνές είναι απελευθερωμένες και ρεαλιστικές. Η χημεία των δύο γυναικών είναι ασύλληπτη. Οι διάλογοι περιλαμβάνουν έξυπνες ατάκες με νόημα. Είναι μια εντελώς μοντέρνα λεσβιακή ταινία.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Κάθε λίγο και λιγάκι παρεμβαίνει ένας εκνευριστικός αφηγητής, που προσπαθεί να μας πείσει με τις φιλοσοφικές του μπουρδολογίες για τον μοιραίο έρωτα. Ας τον ανεχτούμε κι αυτόν.

No4. Imagine me & you (2005, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Ο γάμος της Ρέιτσελ με τον Έκτορ, είναι αφορμή για να γνωριστούν με την ανθοπώλισσα που έχει αναλάβει τον στολισμό της εκκλησίας, Λούσι. Η Ρέιτσελ ερωτεύεται κεραυνοβόλα το ανεξάρτητο αγοροκόριτσο και προσπαθεί να την πλησιάσει δήθεν φιλικά. Ακολουθεί το πρώτο τους ραντεβουδάκι σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, γιατί ώς γνωστόν στα φιλικά μπαίνουν τα καλύτερα γκόλ και, τελικά έρχεται η ώρα της αποκάλυψης για τον άμοιρο Έκτορ που παραιτείται, πολύ αντρίκια, υπέρ του ''ανυπέρβλητου'' έρωτα.

Θα σας αρέσει γιατί: Τον ρόλο του αγοροκόριτσου παίζει η θεά Λένα Χέντεϊ, γνωστή και ώς Γοργώ, η σέξι σύζυγος του Λεωνίδα από την ταινία '300'. Ο ρόλος του προδωμένου άντρα, όπως προείπα, είναι άκρως συγκινητικός και μας κάνει να τον συμπαθήσουμε παρότι πρακτικά είναι το τρίτο πρόσωπο στο λεσβιακό ειδύλλιο.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Θα πρέπει να υποστείτε το μαρτύριο του (βλακώδους) αμερικάνικου χιούμορ. Χαλάλι, γιατί τα κορίτσια είναι θεές...

No 3. I can't think straight (2009, Ηνωμένο Βασίλειο)

Υπόθεση: Η Τάλα, κόρη παλαιστίνιου επιχειρηματία, και η Λέυλα, κόρη ινδού ασφαλιστή γνωρίζονται μέσω ενός κοινού φίλου. Η πρώτη είναι μια δυναμική μπίζνες γούμαν, πλήρως εξευρωπαϊσμένη και χριστιανή που απεχθάνεται την μουσουλμανική παράδοση και ιδιαίτερα την προοπτική του γάμου, αφού έχει ήδη ματαιώσει τρείς αρραβώνες και πάει για τον τέταρτο. Η δεύτερη, αντίθετα, είναι μια ανασφαλής κοπέλα, πιστή μουσουλμάνα, που εργάζεται στην εταιρία του πατέρα της, βγαίνει με το αγόρι που εγκρίνει μητέρα της και καταπιέζει τα όνειρά της για καριέρα συγγραφέα. Το ειδύλλιο τους θα κρατήσει μόλις για ένα σαββατοκύριακο, αφού η Τάλα ετοιμάζεται για τέταρτη φορά να ανεβεί τα σκαλιά της εκκλησίας...

Θα σας αρέσει γιατί: Είναι πολύ ανάλαφρο έργο, με πολύ χιούμορ και φρέσκους ηθοποιούς. Οι δύο ηρωίδες έχουν τρελή χημεία και οι σκηνές σέξ μεταξύ τους είναι πολύ γήινες και ..εξυψωτικές. Η ομορφιά του βασικού κάστ των ηθοποιών τονίζεται με χορταστικά κοντινά πλάνα στα πρόσωπα.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Χμμ.. Υπάρχει πλήθος από υπαινιγμούς εναντίον των μουσουλμάνων και των εβραίων, αφού η μία ηρωίδα είναι παλαιστίνια. Φυσικά αυτό δεν θα έπρεπε να μας ενοχλεί, εφόσον ώς έλληνες δεν τα έχουμε καλά ούτε με τους μέν ούτε με τους δέ. Όχι?

No2. Lianna (1983, ΗΠΑ)

Υπόθεση: Μια καλόβολη νοικοκυρά, παντρεμένη με έναν ξερόλα καθηγητή κινηματογράφου και μητέρα δύο παιδιών, παρακολουθεί μαθήματα σε νυχτερινό σχολείο. Εκεί γνωρίζει και ερωτεύεται μια ώριμη καθηγήτρια, με την οποία θα αποκτήσει την πρώτη της λεσβιακή εμπειρία. Οι συνέπειες της σχέσης αυτής θα είναι καταιγιστικές. Η Λιάννα απομονώνεται κοινωνικά, αναγκάζεται να αφήσει την κηδεμονία των παιδιών στον σύζυγο, να πιάσει δουλειά σε σούπερ-μάρκετ για να πληρώνει το νοίκι, να χάσει τις φίλες της και τελικά ξεκινήσει την ζωή της από την αρχή, ολομόναχη, σε μια απογοητευτική και πλήρως αφιλόξενη γκέι κοινότητα. Όλα αυτά χωρίς την στήριξη της αγαπημένης της, αφού αποκαλύπτεται οτι η προφεσόρα το'χει δίπορτο από χρόνια...

Θα σας αρέσει: Ο ασύγκριτος ρεαλισμός μιας ταινίας του '80. Η προκατάληψη της κοινωνίας και οι δυσκολίες για την ζωή ενός φανερά γκέι ατόμου, δεν ωραιοποιούνται αλλά ούτε δραματοποιούνται. Η ηρωίδα δεν είναι ούτε κακόμοιρο θύμα, ούτε όμως μια ευτυχισμένη και αποδεκτή από όλους λεσβία. Όλες οι παράμετροι της απόφασης να ζεί κανείς ανοιχτά ώς γκέι είναι φανερές στην ταινία που, δίνει μαθήματα ζωής σε γκέι και μή.

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Όλη η δυστυχία και η κατάθλιψη του να είσαι γκέι αποτυπώνονται ωμά. Στο τέλος μας μένει μια απαισιοδοξία, είναι σαν να βλέπουμε την λεσβιακή εκδοχή του Brokeback Mountain. Πίκρα και λύπη και πεταμένες ζωές.

Νο1. Therese and Isabelle (1968, Γαλλία)

Υπόθεση: Μετά το θάνατο του πατέρα της, η μητέρα της Τερέζ ξαναπαντρεύεται και την εγκαταλλείπει εσώκλειστη σε ένα οικοτροφείο για κορίτσια. Η μοναχική και υπερευαίσθητη κοπέλα θα βρεί παρηγοριά στην τρυφερή/ρομαντική/ερωτική συμμαθήτριά της, Ιζαμπέλ. Σύντομα οι δύο τους θα γίνουν αχώριστες. Το φλέρτ  μεταξύ τους είναι έντονο όμως εξελίσσεται αργά. Και μόνο όταν η Τερέζ κάνει έρωτα για πρώτη φορά με έναν άντρα, θα συνειδητοποιήσει οτι θέλει πραγματικά μόνο την Ιζαμπέλ. Όμως, πού θα τις βγάλει αυτή η σχέση;

Θα σας αρέσει γιατί: Όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον έρωτα των δύο κοριτσιών, οπότε δεν θα απασχολήσουν τον θεατή δευτερότριτοι χαρακτήρες. Οι ερωτικές σκηνές είναι εκτενέστατες, αργές και περιγραφικές. Καλύπτουν το μισό έργο! Οι νεαρές μαθήτριες φαίνεται πως δοκιμάζουν ένα σωρό στάσεις στο σέξ, έτσι για να μην βαριέται κι ο θεατής. Σέξ στο κρεβάτι, σε ξενοδοχείο, πάνω στα χόρτα, μέσα στην εκκλησία, σε στάση 69, με άντρα, κλπ. 

Δεν θα σας αρέσει γιατί: Είναι ασπρόμαυρη. Και λοιπόν?

Απίστευτη ιστορία:Έπεσε σε κώμα και ξύπνησε... λεσβία!

Απίστευτη ιστορία:Έπεσε σε κώμα και ξύπνησε... λεσβία!Αυτό και αν είναι «κουλό»! Η 36χρονη Βίκυ Σάλμον, μητέρα δύο παιδιών, είχε «πλαγιάσει» με περισσότερους από 20 άνδρες στην ζωή της, ενώ είχε φτάσει ένα βήμα πριν τον γάμο, αφού ήταν αρραβωνιασμένη.
Μια μέρα όμως όλα άλλαξαν. Η Βίκυ βρισκόταν στο διαμέρισμα της, όταν αυτό έπιασε φωτιά με αποτέλεσμα να εισπνεύσει πολύ καπνό και να πέσει σε κώμα.
Μόλις συνήλθε είχαν αλλάξει οι… σεξουαλικές της προτιμήσεις. Αντί να χτυπάει η καρδιά της για άνδρες, διαπίστωσε ότι είχε αποκτήσει τρυφερά συναισθήματα για… γυναίκες!!!
Τον τελευταίο καιρό συζεί με μια παλιά της φίλη, την Τζούλια, η οποία ήταν ανέκαθεν λεσβία.
«Δεν είχα ποτέ ενδιαφέρον ερωτικό για άτομα του ίδιου φύλου… και ξαφνικά είμαι μία κανονική λεσβία», λέει. «Πρέπει να οφείλεται στο ατύχημα, είναι η μόνη εξήγηση που μπορώ να σκεφτώ. Θα θέλαμε να παντρευτούμε αλλά θέλουμε να δώσουμε χρόνο. Είμαστε φίλες στο παρελθόν και τώρα είμαστε ερωμένες», εξηγεί.
Η Βίκυ αποκαλύπτει ακόμα και πώς άλλαξε προτιμήσεις. «Όταν βγήκα από το νοσοκομείο έμενα στο σπίτι ενός πρώην συντρόφου μου και η Τζούλια με επισκεπτόταν. Ένιωθα πως είχα συναισθήματα για εκείνη γιατί ανυπομονούσα να τη δω. Περίπου δύο μήνες μετά, είμαστε σε ένα μπάρμπεκιου και αρχίσαμε να φιλιόμαστε. Όλοι έλεγαν πως ήταν επειδή είμαστε μεθυσμένες αλλά είχα ειλικρινή συναισθήματα για εκείνη»…
Όταν γεννιέσαι όλοι γύρω σου γελάνε ενώ εσύ κλαις.
Προσπάθησε να ζήσεις έτσι ώστε όταν πεθάνεις,
όλοι γύρω σου να κλαίνε ενώ εσύ να γελάς.

"Τα αίτια της ομοφυλοφιλίας" (Ευστράτιος Παπάνης, Επίκουρος Καθηγητής Τμήματος Κοινωνιολογίας Πανεπιστημίου Αιγαίου)

Η διατάραξη της ταυτότητας του φύλου κατά την παιδική ηλικία είναι η βασική αιτία για να γίνει κάποιος ομοφυλόφιλος κατά την ενηλικίωση.
Ο Freud υποστήριξε ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν προκαθορίζεται από τη γέννηση άλλα ότι υπάρχει μια τυπική αναπτυξιακή φάση (στις ηλικίες 3-6 ετών) που διαμορφώνει την ενήλικη σεξουαλική προτίμηση.

Ο Isay (1987) θεωρεί πως οι ομοφυλόφιλοι άνδρες «πάσχουν» από τη έλλειψη πατέρα κατά την παιδική τους ηλικία ή βίωσαν μια αυταρχική μητέρα κατά την ίδια περίοδο. Η έρευνα του Marantz (1984) αποκάλυψε ότι τα αγόρια με ομοφυλοφιλικές τάσεις είχαν σε ποσοστό 46% μητέρες που έπασχαν από κατάθλιψη μετά τη γέννηση του παιδιού, σε σύγκριση με 6% των μητέρων με κατάθλιψη για τα ετεροφυλόφιλα αγόρια. Μητέρες ομοφυλόφιλων ανέφεραν ότι βρίσκονταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση κατά την κύηση και κατά τα τρία πρώτα χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού τους. Ακόμα η πλειοψηφία τους δήλωσε ότι ο σύζυγός τους είχε εξωσυζυγικές σχέσεις κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Ο M. Shelfman υποστηρίζει ότι αρκετές μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών διακατέχονταν από «καλυμμένο» ή «ανοιχτό» φόβο και άγχος για τους άνδρες ή είχαν παραμελήσει τον εαυτό τους.

Η Marantz περιγράφει πέντε στοιχεία συμπεριφοράς σε μητέρες ομοφυλόφιλων αγοριών, τα οποία κατά τη γνώμη της συσχετίζονται με τη μετέπειτα σεξουαλική προτίμηση του παιδιού: εξάρτηση από τον γιο, συγκρουσιακή σχέση με τον πατέρα, έλεγχος των διαπροσωπικών σχέσεων του γιου, αυταρχική και καταπιεστική προσωπικότητα, δυσκολία αποδοχής διαφορετικής άποψης και συναισθηματικής διάθεσης από το παιδί τους.


ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ
απο ενα αλλο αρθρο: (το τελευταιο το βρηκα πολυ ενδιαφερον)

Τι συμβαίνει στη μήτρα!!!!
Από έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ζώα, έχει αποδειχτεί ότι οι ορμόνες του σεξ ευθύνονται πρωταρχικά για τις σεξουαλικές διαφοροποιήσεις στο σώμα και τον εγκέφαλο:
● Τα αρσενικά παρουσιάζουν αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης στην εμβρυϊκή τους ζωή, την περίοδο κοντά στη γέννα, πριν αλλά και μετά την εφηβεία.
● Αντίθετα, τα θηλυκά εμφανίζουν χαμηλά επίπεδα όλων των ορμονών του σεξ κατά την εμβρυϊκή τους ζωή και υψηλά επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης την περίοδο της εφηβείας. Όπως είναι λοιπόν επόμενο, τα υψηλά επίπεδα τεστοστερόνης προγεννητικά «οργανώνουν» τον εγκέφαλο με έναν πιο «ανδρικό» τρόπο, ενώ τα χαμηλά επίπεδα επιτρέπουν την «οργάνωση» με έναν πιο «θηλυκό» τρόπο.
Στηριζόμενος σε αυτές τις έρευνες, ο νευροενδοκρινολόγος Günter Dör­ner διατύπωσε την προγεννητική ορμο­νική θεωρία: Σύμφωνα με αυτήν, ο ­σεξουαλικός προσανατολισμός του ­ατόμου ενδέχεται να αλλάξει, όταν παρατηρούνται διαφοροποιημένα επίπεδα των ορμονών του σεξ (π.χ. ασυνήθιστα χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης στο αρσενικό έμβρυο ή ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα στο θηλυκό έμβρυο) ή όταν παρατηρηθούν διαφορές στον τρόπο που ο εγκέφαλος αντιδρά στις ορμόνες. Η θεωρία αυτή, ωστόσο, δεν έχει καταφέρει να προσφέρει μια ολοκληρωμένη εξήγηση στο θέμα της ομοφυλοφιλίας.

Missed


Πάει η λεσβία στον γυναικολόγο.

Πάει η λεσβία στον γυναικολόγο.
Την εξετάζει προσεκτικά και της λέει:
- Κυρία μου, έχετε τον πιο καθαρό κόλπο που έχω δει στην καριέρα μου.
- Ε, τι να γίνει γιατρέ μου, παίρνω γυναίκα κάθε μέρα.